Kahve makinesi, robot elektrikli süpürge, akıllı çamaşır makinesi ya da çöp sepeti artık insanların hayalini kurduğu şeyler. Bunların hayatı kolaylaştıracağını düşünüyorlar. Peki ya her evde bulunan olağan teknolojinin olmadığı bir hayat hayal ederseniz?
İnsanlar nadiren ev aletlerinin hayatı ne kadar kolaylaştırabileceğini düşünürler. Evinizde elektronik asistanlar varken ev işlerinin ne kadar zaman alıcı olduğunu anlamak imkansızdır. SSCB'deki ev hanımları ev işlerine ne kadar iş ve zaman harcanması gerektiğini biliyorlardı. Hangi ev aletlerini hayal ettiler?
Çamaşır makinesi
Aile büyükse ve küçük çocukları varsa çamaşır yıkamak bir hobiye dönüşebilir. Size herhangi bir zevk getirmesi pek mümkün olmasa da, tüm boş zamanınızı alacaktır. İç çamaşırları, tişörtler ve çoraplar elde yıkanabiliyorken, çarşaf ve nevresimler söz konusu olduğunda yıkamak daha da zorlaşıyor.
Bu nedenle SSCB'deki tüm kadınlar evlerine çamaşır makinesi almak istiyordu. İlk Amerikan modelleri 1920'lerde piyasaya çıktı. Maliyetleri bir aylık maaşa eşitti ve onları bulmak neredeyse imkansızdı. Modeller ilkeldi: suyu boşaltmadan veya ısıtmadan. Ama her şeyi elde yıkamaktan daha iyiydi.
Elektrikli süpürge
Elektrikli süpürgeler 1950'li yıllarda piyasaya çıktı. Evin temizliğini çok daha kolay hale getirdiler. Nispeten düşük bir fiyata (aylık gelirin yarısı kadar) Sovyet aileleri bunları karşılayabilirdi. Ancak sorun onların kıtlığıydı.
Elektrikli süpürgeler küçük miktarlarda üretildi: 50'li yıllarda yılda yalnızca 130 bin kopya üretildi. Bu sayı ancak 70'li yıllarda 1,5 milyon adete çıktı. Bu nedenle kadınlar seri üretime geçene kadar beklemek ve bu arada süpürgeyle yetinmek zorunda kaldı.
televizyon
Sadece Sovyet kadınları değil, toplumun tüm üyeleri bu teknolojik mucizeyi hayal ediyordu. Televizyon büyülü ve heyecan verici bir şey gibi görünüyordu. Doğru, SSCB'deki ilk televizyonların, insanların şu anda evlerinde gördükleriyle çok az ortak yanı vardı.
İlk kopyalar 30'lu yıllarda ortaya çıktı, ancak kitlesel dağıtım ve yüksek talep 1950'den sonra ortaya çıktı. Bir televizyonun maliyeti iki aylık maaş kadardı, o kadar çok aile siyah beyaz bir ekranın hayalini kuruyordu. 70'li yıllarda bile ülke nüfusunun yalnızca %60'ı bu cihazlara sahipti.
Buzdolabı
Yiyecek depolamak Sovyet ev hanımlarının baş ağrısına neden oluyordu. Saklayacak yer olmadığı için her gün taze yiyecek hazırlamak zorundaydılar. 70'li yıllara kadar buzdolapları yetersizdi.
Maliyetleri iki aylık maaşa eşitti ve miktar, SSCB'nin tüm sakinleri için yeterli değildi. 1970 yılında hanelerin %34'ünde bu ev aletleri bulunuyordu. Ancak 80'li yıllarda Sovyetler Birliği'ndeki kadınlar rahatlayabildiler ve iki günde bir yemek pişirmelerine izin verebildiler, çünkü buzdolabı artık yetersizdi.
Modern insanların bir buzdolabının veya elektrikli su ısıtıcısının hayatı nasıl kolaylaştırdığını anlaması zordur. Bunu ancak gençliklerini ev işleriyle geçiren büyükanneler anlayabilir.
